انتخاب نام آيه الكرسي براي اين آيات چرا؟

انتخاب نام آيه الكرسي براي اين آيات مباركه كه به مناسبت كلمه ((كرسي)) است كه در ضمن آيه آمده است، ولي بايد توجه داشت كه اين نامگذاري به تشخيص و تمايل مردم عادي صورت نگرفته و مسلمانان از پيش خود چنين اسمي را انتنخاب نكرده اند. بلكه اين نام، در آغاز به زبان پيشواي عاليقدر اسلام جاري شده و بموجب رواياني كه از طريق عامه و خاصه رسيده است شخص رسول اكرم (ص) اين آيه را ((آيه الكرسي)) خوانده و آنرا به اين اسم ناميده است، پس ديگران از آن حضرت پيروزي نمودند و رفته رفته اين نام زبان زد اصحاب و تابعين گريد واكنون پس از گذشت چهارده قرن همه پيروان قرآن شريف در سراسر گيتي اين آيه مباركه را به مهين نام مي شناسند.

در ايه الكرسي پروردگار عالم، خود را با صفات عاليه الهيت كه شايسته معبود واقعي است معرفي فرموده و از اين حيات و قيومت و مالكيت و علم و قدرت لايزل خويش نام برده است.

در اين آيه مباركه كه شانزده بار از خداوند بزرگ سخن به ميان آمده است گاهي با اسم و گاهي با ضمير بذات اقدس الهي اشاره شده و مي توان گفت در تمام قرآن شريف چنين آيه نظير ندارد.

نام گذاري آيه الكرسي به زبان ديگر

نامگذاري اين آيه به آيه الكرسي از چيزهايي است كه در صدر اسلام بلكه در زمان خود پيغمبر اكرم (ص) و حتي در ميان خود آن حضرت شهرت داشته باشد. پيامبر (ص) و ائمه  معصومين (ع) اهميت خاصي براي آن قائل بوده اند. چنانكه از  رواياتي كه از آن حضرت و پيشوايان خاندانش و همچنين از يارانش نقل شده است استفاده ميشود و اين نيست مگر از جهت عنايت نامي كه به اين آيه شده و شرافت و لطافتي كه در معنايش وجود دارد، و آن عبارتست از توحيد خالص، كه جمله ((الله لا اِله الا هو)) بر آن دلالت دارد، و معناي قيومت مطلقه كه مرجع همه اسما حسني جزء اسماء ذات است. و همچنين مشتمل است بر تفضيل جريان قيومت در سر تا سر موجودات به اين بيان كه هر چه از سلطنت الهي خارج شود از همان جهتي كه خارج شده از همان جهت داخل است، و بدين جهت روايت شده كه بزرگترين و با عظمت ترين آيات قرآن است، و از جهت تفضيل بيان همينطور است، زيرا امثال آيه ((الله اِله الا هو به الاسما الحسني*)) گرچه مشتمل بر آنچه آيه كرسي بر آن اشتمال دارد ولي مشتمل بر اجمال آنست نه بر تفضيلش. و از همين نظر در بعضي روايات وارد شده كه آن سيد آيات قرآن است.

چنانكه در ((ادر المنثور)) از ابو هريره از پيغمبر اكرم (ص) روايت كرده، و در بعضي از روايات رسيده كه هر چيز قله اي دارد و قلهء قرآن آيه كرسي است. در امال شيخ از ابي امامه باهلي روايت كرده كه از اميرالمومنين (ع) شنيدم كه مي فرمود: نپندارم مردمي را كه در اسلام بعقل رسيده باشد يا در اسلام متولد شده باشد و سياهي شب را بگذراند –پرسيدم سياهي شب چيست؟ فرمود: همه شب را، تا اينكه اين آيه را بخواند ((الله اله الا هو الحي القيوم)) تا ((و هو العلي العظيم)) فرمود، اگر بدانيد اين آيه چيست يا فرمود، اگر بدانيد در اين آيه چيست؟ در هيچ حالي آن را ترك نخواهيد كرد. همانا رسول خدا (ص) فرمود: آيه الكرسي از گنجي زير ارض به من عطا شده و پيش از من به هيچ پيغمبري داده نشده است.

علي (ع) فرمود: از آن وقتي كه اين جمله را از پيغمبر اكرم (ص) شنيدم شبي را به روز نياوردم جز اينكه آن آيه را قرائت كردم. روايت از طريق سيعه و سني، در فضل آيه الكرسي زياد است چون بناي ما خلاصه نويسي است به همين اندازه اكتفا مي كنيم.

*- طه : آيه 8

منبع: کتاب آیة الکرسی (مشکل گشای مشکلات)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: